Redif

Mısra sonlarında görevleri ve anlamları aynı olan kelime veya ses(ler)in oluşturduğu bütünlüğe denir.
Redifin olduğu her yerde kafiye vardır. Dilimizde genellikle redifler eklerden oluşur; ancak bazen sözcük halinde de redif olabilir. (Altta ikinci örneğe bakınız)

Akşam olur, kuşlar konar dallara                                   da–l—lara      “lara, lere”    rediftir.
Susamış yıldızlar iner göllere                                          gö–l—lere
İnce güzeller dizilir yollara                                              yo–l—lara      “l” yarım kafiyedir.
İçlerinde seni göremiyorum

Elimi beş yerinden, dağladı beş parmağın,
Bağrımda yanmadık bir yer bırakmadan git               “madan” zarf fiil,  “git” eylemdir.
Bir yarın göçtüğünü, çöktüğünü bir dağın                  “madan git” ler redif.
Görmemek istiyorsan, ardına bakmadan git!